زمینه و هدف: سلولز میکروبی تولید شده از باکتری استوباکتر گزیلینوم یک محصول بی ضرر باکتریایی بوده که ویژگی های منحصر به فردی به عنوان یک پانسمان ایده آل داشته و لذا تحقیقات زیادی بر روی آن صورت پذیرفته است. هدف از این تحقیق بررسی توانایی این فرآورده زیستی در جذب و رهایش تتراسایکلین هیدروکلراید می باشد. اثبات این توانایی زمینه را جهت تولید یک پانسمان حاوی آنتی بیوتیک از سلولز باکتریایی میسر می سازد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ابتدا قطعات سلولز به منظور جذب تتراسایکلین هیدروکلراید در محلول مائی آن غوطه ور شده و سپس فرآیند رهایش در دو محیط آب مقطر و نرمال سالین مورد بررسی قرار گرفت. جهت ردیابی این آنتی بیوتیک در طول فرآیندهای جذب و رهایش، از روش اسپکتروفتومتری ماورا بنفش استفاده شد.یافته ها: پس از بررسی داده ها مشخص گردید که سلولز باکتریایی دارای توانایی بالایی در جذب تتراسایکلین هیدروکلراید بوده و می تواند آنرا در محیط مرطوب رها سازد.نتیجه گیری: با توجه به برتری های سلولز باکتریایی نسبت به پانسمان های سنتی، نتایج این بررسی زمینه تحقیقات بیشتر جهت تولید یک پانسمان ایده آل حاوی آنتی بیوتیک از این فرآورده میکروبی را میسر می سازد.

کاربرد آماده سازی سطح ریشه با تتراسایکلین هیدروکلراید در روشهای درمانی تحلیل لثه در مطالعاتIn vitro  نتایج مثبتی را نشان داده اند. همچنین بررسیهای بالینی نسبتا اندکی با این روش در همراهی با پیوند بافت همبند آزاد انجام گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر آماده سازی سطح ریشه با و بدون تتراسایکلین هیدروکلراید بر میزان پوشش ریشه توسط پیوند بافت همبندی آزاد تحت مخاطی پایه دار بود.در همین ارتباط سی مورد تحلیل لثه CL I میلر به صورت قرینه در 15 بیمار (متوسط سنی 48 سال) در این کار آزمایی بالینی کنترل شده مورد بررسی قرار گرفتند. در هر فرد به طور تصادفی یک نقص تحلیلی با روش جراحی پیوند بافت همبندی آزاد تحت مخاطی پایه دار به شکل Thickness full SPCTG همراه با آماده سازی سطح ریشه با تتراسایکلین هیدروکلراید درمان گردید. گروه SPCTG+TTC و نقص تحلیلی طرف دیگر به روش جراحی SPCTG به تنایی درمان شد. (گروه (SPCTG. پارامترهای بالینی زیر قبل و سه ماه بعد از جراحی محاسبه و ثبت گردیدند. ارتفااع تحلیل، عرض تحلیلی، ارتفاع لثه کراتینیزه، عمق شیار لثه و حد چسبندگی بالینی. دو پارامتر عرض پایی (قبل از جراحی) و ارتفاع دهیسنس استخوانی (در حین جراحی) نیز اندازه گیری شدند. تغییرات داخل گروهی و بین گروهی قبل و بعد از جراحی با کمک آزمونهای آماری آنالیز شدند. میزان سطح پوشش یافته توسط نرم افزار Autocad محاسبه گردید.متوسط پوشش ریشه به دست آمده در گروه SPTG+TCC و SPCTG به ترتیب 99% و 97% بود و متوسط سطح پوشش یافته در این دو گروه به ترتیب  2.62+11.83میلی متر مربع و 1.36 + 6.78 میلی متر مربع بود و تفاوت هر دو مقادیر معنی دار بود (هر دو (p<0.05. موارد پوشش کامل ریشه در گروه SPTG+TCC و SPCTG، 86.7% و در گروه SPCTG 53.3% بود. تغییرات سه ماه ارتفاع میدباکال تحلیل، عرض تحلیل، ارتفاع لثه کراتینیزه و حد چسبندگی بالینی در هر دو گروه SPTG + TCC و SPCTG از نظر آماری معنی دار بود(P<0.05) . کاهش عمق شیار لثه در گروه SPTG+TCC، سه ماه بعد از جراحی معنی دار نبود (P<0.05) اما در گروه SPTG این کاهش معنی دار بود(P>0.05) . در مورد تغییرات عمق شیار لثه، ارتفاع میدباکال تحلیل، عرض تحلیل، ارتفاع لثه کراتینیزه و حد چسبندگی بالینی اختلاف محاسبه شده در بین دو گروه تفاوت معنی دار نبود.(P>0.05)  ارتفاع تحلیل در هر دو گروه رابطه معنی داری با میزان پوشش داشت(P<0.05) . ارتفاع میدباکال تحلیل در هر دو گروه ارتباط معنی داری با درصد موارد پوشش کامل ریشه نداشت(P>0.05) . میزان عرض تحلیل، ارتفاع دهیسنس استخوانی و عرض پایی در هر گروه با میزان پوشش ریشه رابطه ای نداشتند(P>0.05) . میزان حساسیت به پوار هوا قبل و بعد از عمل در هر دو گروه مشابه بود (P=ns). کاهش این حساسیت در گروه SPTG + TCC بعد از عمل معنی دار بود(P<0.05) . اما در گروه SPTG معنی دار نبود (P=ns). میزان حساسیت به سوند قبل و بعد از عمل در هر دو گروه مشابه بود، هر چند در هر دو گروه بعد از عمل این حساسیت کاهش یافت. تفاوتها بین گروهها و نه داخل گروهها قابل توجه نبودند(P=ns) .افزایش پوشش ریشه، سطح پوشش یافته و همچنین 86.7% پوشش کامل ریشه در گروه SPTG + TCC نسبت به گروه SPCTG، 53.3% می تواند انعکاسی از اثرات مطلوب کاربرد تتراسایکلین در این روش جراحی بوده و کلینیسین های دیگر را تشویق به استفاده از این ماده شیمیایی نماید.

اهداف: از آنجا که یکی مشکلات مهم در ترمیم استخوان احتمال بروز عفونت های باکتریایی است، در سالهای اخیر استفاده از داربست های نانوکامپوزیتی حاوی آنتی بیوتیک در کاربردهای مهندسی بافت استخوان مورد توجه پژوهشگران زیادی واقع شده است. مواد و روش ها: در این پژوهش داربست های کامپوزیتی پلی کاپرولاکتونی حاوی 10 درصد حجمی از نانوذرات دی اکسید تیتانیم nm) 21~) و بیوگلاس µ m) 6(~ به صورت فاقد دارو و نیز حاوی غلظتهای 57/0 و 15/1 میلی گرم بر میلی لیتر داروی تتراسایکلین هیدروکلراید به روش ریخته گری محلول جهت کاربرد در مهندسی بافت استخوان ساخته شدند. مشخصه یابی ساختاری با مشاهدات میکروسکوپ الکترونی روبشی و نیز طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز به منظور تأیید اتصال ذرات و دارو بر روی داربست انجام شد. همچنین بررسی سمیت سنجی سلولی با استفاده از آزمون MTT و مطالعه خواص آنتی باکتریال با استفاده از روش نفوذ در چاهک آگار انجام شد. یافته ها: در این مطالعه داربست های پلیمری و کامپوزیتی حاوی ذرات داروی توزیع شده بر سطح تولید شده اند. همچنین مشاهده شد که داربست های کامپوزیتی بایوگلاس/ پلی کاپرولاکتون حاوی57/0 میلی گرم بر میلی لیتر تتراسایکلین علاوه بر خواص آنتی باکتریال مطلوب، میزان قابل قبولی از زنده ماندن سلولها را دارند. نتیجه گیری: در نتیجه این داربست ها بالقوه می توانند به عنوان داربستهای مهندسی بافت با خاصیت آنتی باکتریال مورد توجه قرار گیرند.

بیهوشی در آبزیان از جنبه های مختلف، مانند جابجایی، حمل و نقل، خارج کردن ماهی از تور، خونگیری، سنجش زیستی، توزین، تخم کشی، اسپرم گیری و جراحیهای کوچک مورد استفاده قرار می گیرد. برای ایجاد بیهوشی در ماهیان خاویاری ازون برون(Acipenser stallatus) و تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) از داروهای گزلازین هیدروکلراید و کتامین هیدروکلراید به روش تزریق در سیاهرگ وریدی استفاده شد. در این آزمایشها مشخص شد با تزریق 10 میلی گرم بر کیلوگرم از محلول کتامین هیدروکلراید به ازای یک کیلوگرم وزن بدن، سرعت بیهوشی 2 دقیقه و طول مدت زمان بیهوشی 30 تا 60 دقیقه بوده است. همچنین با تزریق 10 و 11 میلی گرم بر کیلوگرم از محلول گزلازین هیدرو کلراید با مقدار20mg/ml  ماده موثره به ازای هر کیلو وزن بدن، سرعت بیهوشی در حدود 3 دقیقه و طول مدت زمان بیهوشی بین 40 الی 120 دقیقه برای مولدان ماهیان خاویاری ثبت گردید.برای تعیین میزان استرس ایجاد شده به وسیله داروهای بیهوشی، از تغییرات سطوح گلوکز پلاسما و کورتیزول در غلظتهای مختلف گزلازین هیدروکلراید، کتامین هیدروکلراید، برای ایجاد بیهوشی در بچه تاسماهیان ایرانی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل نهایی داده ها مبین آن است که داروهای بیهوشی کتامین و رامپون می توانند به عنوان یک عامل استرس زا درماهی معرفی شوند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بیماری های دستگاه ادراری و روند رو به افزایش مصرف داروی فنازوپیریدین هیدروکلراید و مساله ارزبری ماده اولیه دارو و به منظور سنتز و کنترل فیزیکوشیمیایی ماده فنازوپیریدین هیدروکلراید، این تحقیق انجام گرفت.مواد و روش ها: برای سنتز فنازوپیریدین هیدروکلراید روشهای متعددی بکار رفت و بر اساس نتایج حاصل، روشی را که بیشترین بازده و بالاترین خلوص نمونه سنتز شده را بدست داد، به عنوان روش بهینه انتخاب گردید.یافته ها: این روش دارای بازدهی 91 درصد بود و نمونه حاصل از این روش خلوص بالای 99 درصد داشت. مقدار ناخالصی نامحلول در آب آن کمتر از 0.1 درصد بود. انجام مطالعات کنترل فیزیکوشیمیایی روی این نمونه نشان داد که ماده حاصل شرایط مندرج در فارماکوپه USP را داراست.نتیجه گیری و توصیه ها: این تحقیق نشان می دهد که سنتز فنازوپیریدن هیدروکلراید با خلوص دارویی عملی است و روش حاصل می تواند الگویی برای تهیه صنعتی دارو باشد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این تحقیق، تهیه و بهینه سازی فرمولاسیون اسپری و آئروسل سازی داروی ناتوان کننده مدتومیدین هیدروکلراید صورت گرفته است. در این فرمولاسیون ها اجزایی شامل دارو، حلال (متانول، اتانول و ایزوپروپانول)، اسپان 85 و پیشرانه (پروپان) مورد استفاده قرار گرفته اند. برای تهیه اسپری، کلیه اجزا باید یک محلول مایع تک فازی تشکیل می دهند. تست های اولیه و رفتار فازی فرمولاسیون حاوی دارو، الکل، اسپان 85 و پیشرانه (پروپان) و نیز رفتار فازی مقادیر متفاوت از داروی مدتومیدین هیدروکلراید برحسب مقادیر متفاوت از حلال های اتانول، متانول و ایزوپروپیل الکل و پیشرانه پروپان مورد بررسی قرار گرفته و حداکثر پروپان مصرفی برای تشکیل محلول تک فازی در حالت های مختلف تعیین شد. برای داروی مدتومیدین هیدروکلراید، اتانول و ایزوپروپانول نسبت به متانول، حلال های مناسب تری هستند. با توجه به اطلاعات به دست آمده از آزمایشات انجام گرفته، فرمولاسیون بهینه دارو با بالاترین غلظت ممکن تعیین شده است. فرمولاسیون مدتومیدین هیدروکلراید 5.5% با استفاده از 1 گرم مدتومیدین هیدروکلراید، 10 میلی لیتر اتانول (44%)، 0.25 گرم اسپان 85 (1.4%) و 20 میلی لیتر پروپان (49%) به دست آمد و آئروسل مطلوب (از لحاظ پایداری محیطی) بعد از رهاسازی از قوطی اسپری حاصل شد.

تتراسایکلین ها آنتی بیوتیک های وسیع الطیفی هستند که در دامپزشکی بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. مطالعه حاضر بمنظور بررسی بقایای اکسی تتراسایکلین و تتراسایکلین در شیر پاستوریزه مصرفی شهر تهران با استفاده از روش کروماتوگرافی مایع با کارکرد عالی انجام گردید. در مجموع 90 نمونه شیر در 5 روز متوالی از محصولات 6 شرکت عمده تولید کننده شیر پاستوریزه جمع آوری گردید. بقایای اکسی تتراسایکلین و تتراسایکلین از شیر استخراج و با استفاده از روش کروماتوگرافی مایع با آشکارساز UV تعیین مقدار شدند. بقایای تتراسایکلین ها در 7 نمونه شیر (7.8%) حضور داشت. مقدار اکسی تتراسایکلین و تتراسایکلین در همه نمونه ها کمتر از میزان حد مجاز (100 ppb) به دست آمد. با وجود این، در یک نمونه شیر مجموع بقایای تتراسایکلین و اکسی تتراسایکلین بالاتر از حد مجاز  (138 ppb)بدست آمد. بنابراین با توجه به حضور بقایای تتراسایکلینها در تعدادی از نمونه های شیر، نیاز به مطالعات گسترده تر و نظارت بیشتر در این زمینه احساس می شود.